Iets te veel hulp…

Ken je dat gevoel wanneer je een winkel binnenstapt en nét iets te hard bespreekt wat je nodig hebt? Vooral als je langs de kassa loopt en het personeel zich verveelt? “Oh ja, dat hebben we hoor! Komt u maar mee!” Al roepend naar een collega wat ik nodig heb, leidt het halve personeelsbestand me enthousiast door de winkel, allemaal op zoek naar dat ene item.

In een kringloopwinkel is het soms zoeken naar een speld in een hooiberg. Dat snuffelen is juist het leuke van een kringloopwinkel: speelgoed van vroeger herkennen of het servies van opa en oma terugvinden. Gewoon lekker overal aanzitten en – toegegeven – ook overal de kriebels van krijgen. Toch heeft dat muffe gedoe iets charmants.

Maar niet als het halve personeelsbestand je opeens helpt en je van alles in je handen duwt waarvan je denkt: wat moet ik hiermee? Uiteindelijk loop je proestend door de winkel, de slappe lach krijg je erbij cadeau. Ja, dat kan in een kringloopwinkel.

Ik vraag me soms af: waar is het personeel in dure winkels als je ze nodig hebt? Is werken in een kringloopwinkel een bewuste keuze, waarbij je je ziel en zaligheid legt in het bezorgen van DE vondst van iemands leven? Het is interessant om over na te denken. Waarom doen we wat we doen, hoe bewust zijn we van ons gedrag?

In ieder geval, ik heb er altijd lol in.